Starożytna mapa Austrii pokazuje ewolucje Austrii. Ta historyczna mapa Austrii pozwoli Ci na podróż w przeszłość i w historię Austrii w Europie Zachodniej. Starożytna mapa Austrii jest do pobrania w formacie PDF, do druku i za darmo.

Po upadku Cesarstwa Rzymskiego tereny te zostały najechane przez Bawarów, Słowian i Awarów. Starożytne słowiańskie plemię Karantanów migrowało w Alpy i założyło królestwo Karantanii, które obejmowało znaczną część terytorium wschodniej i środkowej Austrii, jak widać na mapie starożytnej Austrii. Karol Wielki podbił ten obszar w 788 roku, zachęcał do kolonizacji i wprowadził chrześcijaństwo. Jako część Wschodniej Frankonii, główne obszary, które obecnie obejmują Austrię, zostały przekazane w spadku domowi Babenbergów. Obszar ten znany był jako Marchia Orientalis i został przekazany Leopoldowi z Babenberg w 976 r. Pierwsza wzmianka o nazwie Austria pochodzi z 996 roku, gdzie zapisano ją jako Ostarrîchi, odnosząc się do terytorium Marchii Babenbergów. W 1156 roku Privilegium Minus podniosło Austrię do rangi księstwa. W 1192 r. Babenbergowie nabyli również księstwo Styrii. Wraz ze śmiercią Fryderyka II w 1246 r. wygasła linia Babenbergów.

W rezultacie Ottokar II czeski przejął skutecznie kontrolę nad księstwami Austrii, Styrii i Karyntii. Jego panowanie zakończyło się wraz z porażką pod Dürnkrut z rąk Rudolfa I z Niemiec w 1278 r., o czym wspomina mapa starożytnej Austrii. Od tego czasu, aż do I wojny światowej, historia Austrii to w dużej mierze historia panującej dynastii Habsburgów. W XIV i XV wieku Habsburgowie zaczęli gromadzić inne prowincje w pobliżu starożytnego Księstwa Austrii. W 1438 r. książę Austrii Albert V został wybrany na następcę swojego teścia, cesarza Zygmunta. Choć sam Albert panował tylko przez rok, odtąd każdy cesarz Świętego Cesarstwa Rzymskiego był Habsburgiem, z jednym tylko wyjątkiem. Habsburgowie zaczęli też gromadzić ziemie z dala od ziem dziedzicznych. W 1477 r. arcyksiążę Maksymilian, jedyny syn cesarza Fryderyka III, poślubił dziedziczkę Marię z Burgundii, dzięki czemu nabył dla rodziny większość Niderlandów

W 1526 r. po bitwie pod Mohaczem Czechy i część Węgier nie okupowana przez Osmanów przeszły pod panowanie austriackie. Ekspansja Osmanów na Węgry prowadziła do częstych konfliktów między oboma imperiami, szczególnie widocznych w tzw. długiej wojnie w latach 1593-1606, którą przedstawia mapa starożytnej Austrii. Turcy prawie dwadzieścia razy wtargnęli do Styrii, paląc, grabiąc i biorąc tysiące niewolników. W czasie długiego panowania Leopolda I (1657-1705) i po udanej obronie Wiednia w 1683 r. (pod dowództwem króla Polski Jana III Sobieskiego), seria kampanii doprowadziła do przekazania całych Węgier pod kontrolę Austrii na mocy traktatu karłowickiego w 1699 r. Cesarz Karol VI zrezygnował z wielu dość imponujących zdobyczy, jakie imperium osiągnęło w poprzednich latach, głównie z powodu obaw przed rychłym wygaśnięciem rodu Habsburgów. Karol był skłonny zaoferować konkretne korzyści w postaci terytorium i władzy w zamian za bezwartościowe uznanie przez inne mocarstwa sankcji pragmatycznej, która czyniła jego córkę Marię Teresę dziedziczką. Wraz z powstaniem Prus rozpoczął się w Niemczech dualizm austriacko-pruski. Austria uczestniczyła, wraz z Prusami i Rosją, w pierwszym i trzecim z trzech rozbiorów Polski (w 1772 i 1795 r.).